นิวตัน – จอห์นวัย 60 ปีกล่าวในการบรรยายสรุปพิเศษเกี่ยวกับความก้าวหน้าและความเข้าใจด้านมะเร็งเต้านมและมะเร็งทางนรีเวชซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการประชุมประจำปีของสมาคมมะเร็งวิทยาคลินิกแห่งอเมริกา (ASCO) ในออร์แลนโด
“ ฉันตื่นเต้นมากเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในโลกของการรักษาโรคมะเร็ง” เธอกล่าว “ฉันรู้สึกโชคดีมากที่ฉันสามารถส่งต่อข้อความไปยังผู้หญิงคนอื่นได้โดยพูดว่า ‘ฉันอยู่ที่นี่ 17 ปีต่อมา’
แต่ทุกครั้งที่มีการชุมนุมนักวิจัยได้ส่งข่าวดีและข่าวร้ายในสงครามต่อต้านมะเร็ง
ในข่าวร้ายมีการศึกษาหนึ่งครั้งที่นำเสนอในการบรรยายสรุปพบว่าการใช้ตัวบ่งชี้ทางชีวภาพของ CA125 ในการติดตามมะเร็งรังไข่ได้ ไม่ ช่วยชี้แนะแนวทางการตัดสินใจในการรักษาสำหรับผู้หญิง
มะเร็งรังไข่ยังคงเป็นหนึ่งในมะเร็งที่อันตรายที่สุดเนื่องจากโดยทั่วไปแล้วจะพบว่าสายเกินไปที่จะรักษาให้มีประสิทธิภาพ อย่างไรก็ตามเมื่อเร็ว ๆ นี้แพทย์บางคนหันไปสู่ระดับเลือดของโมเลกุลที่เรียกว่า CA125 เพื่อตรวจหาการปรากฏตัวของโรคด้วยหน้าจอซ้ำหลังการรักษาเพื่อวัดความเป็นไปได้ของการเกิดซ้ำ
แต่การศึกษาใหม่พบว่าแม้ว่า CA125 จะบ่งชี้ถึงความเป็นไปได้ของการกำเริบและการแพร่กระจายของโรคมะเร็งการเริ่มการรักษาเพิ่มเติมในช่วงต้นนั้นไม่ได้ช่วยเพิ่มอัตราการรอดชีวิตของผู้หญิง
สำหรับการศึกษาครั้งนี้มีสตรี 265 คนที่เป็นมะเร็งรังไข่ได้รับการปลดหลังจากเคมีบำบัดหนึ่งรอบเริ่มการทำเคมีบำบัดครั้งที่สองทันทีที่ระดับ CA125 ของพวกเขาเริ่มสูงขึ้น
ผู้หญิงอีก 264 คนรอจนกระทั่งอาการจริงของการกำเริบปรากฏขึ้นจนกว่าพวกเขาจะเริ่มการบำบัดแบบสองบรรทัด
ซึ่งหมายความว่า “ผู้ป่วยที่อยู่ในแขนต้นรักษาเริ่มต้นเคมีบำบัดบรรทัดที่สองของพวกเขา (ขึ้นอยู่กับระดับ CA125) 4.8 เดือนก่อนหน้านี้กว่าผู้ที่รอจนกระทั่งอาการและอาการแสดง” ดร. กอร์ดอนรัสตินศาสตราจารย์ของ เนื้องอกที่ศูนย์มะเร็ง Mount Vernon ใน Hertfordshire สหราชอาณาจักรกล่าวกับผู้สื่อข่าว
แต่การรอดชีวิตโดยรวมโดยเฉลี่ยก็เหมือนกันไม่ว่าการรักษาจะได้รับการชี้นำจากระดับ CA125 หรือไม่: 41 เดือนนับจากการเข้ารับการรักษาในหลักสูตรแรก
“น่าสนใจยิ่งขึ้นเวลาที่ สาม – การบำบัดด้วยบรรทัดคือ 4.6 เดือนก่อนหน้านี้ในกลุ่มก่อนหน้านี้” เขากล่าวเสริม “สิ่งนี้ชี้ให้เห็นว่าการเริ่มต้นรักษาด้วยเคมีบำบัดไม่ได้ทำให้เกิดการให้อภัยนานขึ้นและแม้ว่าการรักษาขั้นต้นทั้งหมดนี้ไม่ได้ช่วยให้รอดชีวิตได้”
ในด้านบวกการค้นพบชี้ให้เห็นว่าการเพิ่มขึ้นของระดับ CA125 อาจไม่เป็นเครื่องหมายที่น่ากลัวอย่างที่เคยคิดไว้
“ เป็นครั้งแรกที่ผู้หญิงสามารถมั่นใจได้ว่าไม่มีประโยชน์จากการตรวจพบก่อนจาก CA125 ปกติและพวกเขาสามารถบอกได้ว่าแม้ว่า CA125 จะเพิ่มขึ้นการรักษาด้วยเคมีบำบัดอาจล่าช้าได้อย่างปลอดภัยจนกว่าพวกเขาจะมีอาการหรืออาการกำเริบ” Rustin กล่าว “เป็นครั้งแรกที่ผู้หญิงได้รับทราบถึงทางเลือกในการตัดสินใจ [ในการทดสอบ] ผู้ป่วยส่วนใหญ่ของฉันเมื่อได้รับข้อมูลนี้ไม่ต้องการการวัด CA125 ประจำ”
การศึกษาดังกล่าวยังทำให้เกิดความคิดอีกว่า CA125 อาจเป็นการทดสอบมะเร็งรังไข่ที่ทุกคนกำลังมองหา
ตัวอย่างเช่นงานวิจัยที่ตีพิมพ์ในฉบับเดือนเมษายนของ สูติศาสตร์ & amp; นรีเวชวิทยา พบว่าการรวมการทดสอบ CA125 กับอัลตร้าซาวด์แบบ transvaginal ไม่ได้ช่วยตรวจหามะเร็งรังไข่
ผลลัพธ์ใหม่อาจเสริมสร้างความสงสัยนั้นเท่านั้น
“เราได้นำสิ่งนั้นมา [การคัดกรอง CA125]
ในหลุมศพหลายต่อหลายครั้งมันมีชีวิตเหมือนซอมบี้ “ดร. เคลลี่มาร์คอมผู้เชี่ยวชาญด้านมะเร็งเต้านมของศูนย์มะเร็งคอมเพล็กซ์ของ Duke และผู้อำนวยการคลินิกโรคมะเร็งของ Duke Hereditary ใน Durham, NC กล่าว
ถึงกระนั้น “ฉันสงสัยว่าทุกคนรักษาเนื้องอกจะหยุดใช้เพื่อติดตามการรักษา”
ผู้เชี่ยวชาญด้านเนื้องอกอีกคนหนึ่งเห็นด้วย
“ การศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าการตรวจหามะเร็งระยะแพร่กระจายในระยะเริ่มแรกไม่ได้ช่วยให้รอดชีวิตได้ดีขึ้น” ดร. Claudine Isaacs ผู้เชี่ยวชาญด้านเนื้องอกวิทยาทางการแพทย์ของศูนย์มะเร็งที่ครอบคลุม Lombardi ในจอร์จทาวน์ในวอชิงตันดีซีกล่าว
น่าเสียดายที่ประโยชน์ของ CA125 ในการตรวจคัดกรองมะเร็งปากมดลูกเริ่มแรกยังคงเป็น “น่าสงสัย”
แต่มีข่าวดีในที่ประชุมสำหรับผู้หญิงที่ต่อสู้กับมะเร็งเต้านมที่รักษายาก
การศึกษาใหม่สองชิ้นพบว่าผลลัพธ์ที่น่าพึงพอใจกับยาประเภทใหม่ทั้งหมดที่เรียกว่าสารยับยั้ง PARP ซึ่งเป็นเป้าหมายแรกของการรักษามะเร็งเต้านม
ปัจจุบันร้อยละ 15 ของผู้ป่วยมะเร็งเต้านมที่มีเนื้องอกลุกลามชนิดนี้มีเพียงทางเลือกในการผ่าตัดและเคมีบำบัด
มะเร็งเต้านมที่เกี่ยวข้องกับการกลายพันธุ์ของยีน BRCA1 และ BRCA 2 (ซึ่งเพิ่มความเสี่ยง) มักจะเป็นลบสามเท่า
ดร. Joyce O’Shaughnessy ผู้เขียนนำหนึ่งในการศึกษาและผู้อำนวยการร่วมของโครงการวิจัยมะเร็งเต้านมที่ศูนย์มะเร็ง Baylor-Charles A. Sammons ในดัลลัสอธิบาย
ประมาณ 30 เปอร์เซ็นต์ของผู้หญิงที่เป็นมะเร็งเชิงลบสามเท่าจะมีอาการกำเริบและเมื่อเกิดขึ้นจะมีชีวิตรอดได้เพียงปีเดียวในการทดลองระยะที่สองนี้ครึ่งหนึ่งของผู้หญิง 120 คนที่เป็นมะเร็งเต้านมระยะแพร่กระจายนี้ได้รับการสุ่มเพื่อรับคีโมเพียงอย่างเดียวส่วนอีกครึ่งเป็นคีโมบวกกับตัวยับยั้ง PARP BSI-201
ผู้ที่ได้รับการบำบัดแบบผสมผสานนั้นมีอัตราการรอดชีวิตเพิ่มขึ้นเกือบสองเท่าจาก 5.7 เดือนที่มีคีโมเพียงอย่างเดียวถึง 9.2 เดือนเมื่อเพิ่ม BSI-201 และลดความเสี่ยงต่อการเสียชีวิตจากโรคนี้ประมาณ 60% นอกจากนี้ยังไม่มีผลข้างเคียงเพิ่มเติมเมื่อเทียบกับคีโมมาตรฐาน
การทดลองใช้ยายับยั้ง PARP ระยะที่สองเกี่ยวข้องกับผู้หญิง 54 คนที่เป็นมะเร็งเต้านมขั้นสูงซึ่งมีการกลายพันธุ์ของ BRCA1 / 2 ในการทดลองครั้งนี้สารยับยั้งโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่สูงกว่าสองขนาดประสบความสำเร็จในการกำหนดเป้าหมายความอ่อนแอในกลไกการซ่อมแซม DNA ของยีนโดยไม่ส่งผลกระทบต่อเซลล์ที่แข็งแรง
สี่สิบเอ็ดเปอร์เซ็นต์ของผู้ป่วยเห็นเนื้องอกของพวกเขาหายไปอย่างสมบูรณ์ทีมจากอังกฤษจาก Kings College, London กล่าว มีอัตราการตอบสนองลดลงเล็กน้อยในกลุ่มลดขนาด อาการคลื่นไส้และอ่อนเพลียเป็นผลข้างเคียงที่พบบ่อยที่สุด
ดร. Eric Weiner หัวหน้าคณะกรรมการสื่อสารของ ASCO และหัวหน้ามะเร็งหญิงในสถาบันมะเร็ง Dana Farber กล่าวว่า“ ยาเสพติดได้รับการพูดและยังคงเป็นคำถามว่าประโยชน์ของยาจะขยายออกไปมากกว่าประชากรผู้ป่วยแคบนี้หรือไม่ ในบอสตัน
“ การศึกษาทั้งสองนี้น่าตื่นเต้นมาก” Marcom กล่าว “ มันพูดถึงความเข้าใจที่ชาญฉลาดเกี่ยวกับชีววิทยาของมะเร็ง”
การศึกษาอื่นที่นำเสนอที่ ASCO อาจแสดงถึงความก้าวหน้าในการรักษามะเร็งปากมดลูก ในการศึกษาครั้งหนึ่งนำโดยดร. อัลฟองโซดูนัสกอนซาเลสจากสถาบันมะเร็งแห่งชาติของเม็กซิโก
นักวิจัยพบว่าการเพิ่มยาเคมีบำบัด gemcitabine (Gemzar) ในคีโมมาตรฐานและการรักษาด้วยรังสีนั้นช่วยเพิ่มการรอดชีวิตโดยรวมที่ปราศจากความก้าวหน้าและการรอดชีวิตโดยรวม
และสำหรับผู้หญิงที่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งปากมดลูกระยะเริ่มต้นตัวบ่งชี้การพยากรณ์โรคที่เฉพาะเจาะจงมากขึ้นและน้อยลงที่เรียกว่าการตรวจชิ้นเนื้อ Sentinel-nose ดูเหมือนว่ามีประสิทธิภาพเท่ากับการกำจัดต่อมน้ำเหลืองในอุ้งเชิงกราน นักวิจัยกล่าวว่าการเลือกใช้การตรวจชิ้นเนื้อมากกว่าการกำจัดต่อมน้ำเหลืองควรทำให้การติดตามโรคทำได้น้อยลงสำหรับผู้ป่วย